умі́льны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
умі́льны |
умі́льная |
умі́льнае |
умі́льныя |
| Р. |
умі́льнага |
умі́льнай
умі́льнае |
умі́льнага |
умі́льных |
| Д. |
умі́льнаму |
умі́льнай |
умі́льнаму |
умі́льным |
| В. |
умі́льны (неадуш.)
умі́льнага (адуш.) |
умі́льную |
умі́льнае |
умі́льныя (неадуш.)
умі́льных (адуш.) |
| Т. |
умі́льным |
умі́льнай
умі́льнаю |
умі́льным |
умі́льнымі |
| М. |
умі́льным |
умі́льнай |
умі́льным |
умі́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
умі́льны, ‑ая, ‑ае.
Пяшчотны, ласкавы. Умільная ўсмешка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
умі́льна,
1. Прысл. да умільны.
2. безас. у знач. вык. Прыемна, радасна. На сэрцы стала ўмільна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)