умята́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. умята́ю умята́ем
2-я ас. умята́еш умята́еце
3-я ас. умята́е умята́юць
Прошлы час
м. умята́ў умята́лі
ж. умята́ла
н. умята́ла
Загадны лад
2-я ас. умята́й умята́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час умята́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умята́ць несов. вмета́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да умесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уме́таць несов., см. умята́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умята́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да умятаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вмета́ть​I несов. умята́ць; см. вмести́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)