умясі́ць, умяшу́, уме́сіш, уме́сіць; уме́шаны; зак., што.

1. Добра вымесіць.

У. цеста.

2. у што. Месячы, дабавіць.

У. разынкі ў цеста.

|| незак. уме́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

умясі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. умяшу́ уме́сім
2-я ас. уме́сіш уме́сіце
3-я ас. уме́сіць уме́сяць
Прошлы час
м. умясі́ў умясі́лі
ж. умясі́ла
н. умясі́ла
Загадны лад
2-я ас. умясі́ умясі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час умясі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умясі́ць сов.

1. (хорошо замесить) вы́месить, промеси́ть;

2. (меся, прибавить) вмеси́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умясі́ць, умяшу, умесіш, умесіць; зак., што.

1. Добра вымесіць, замясіць цеста.

2. Месячы, дабавіць чаго‑н. у якое‑н. месіва. Умясіць разынкі ў цеста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уме́шваць¹ гл. умясіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вмеси́ть сов. умясі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уме́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад умясіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уме́шваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да умясіць.

уме́шваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да умяшаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уме́шаны

1. вы́мешенный, проме́шенный;

2. вме́шенный;

1, 2 см. умясі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замясі́ць, ‑мяшу, ‑месіш, ‑месіць; зак., што.

1. Зрабіць аднародную, вязкую масу, размешваючы, расціраючы што‑н. у вадкасці. Замясіць цеста. Замясіць гліну.

2. Умясіць што‑н. у цеста. Для большай трываласці ў хлебны шарык трэба замясіць кавалачак ваты, якая будзе звязваць мякіш. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)