умыка́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. умыка́ю умыка́ем
2-я ас. умыка́еш умыка́еце
3-я ас. умыка́е умыка́юць
Прошлы час
м. умыка́ў умыка́лі
ж. умыка́ла
н. умыка́ла
Загадны лад
2-я ас. умыка́й умыка́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час умыка́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умыка́ць несов., этн. умыка́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да умыкнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умыкну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., каго (спец.).

Выкрасці нявесту, дзяўчыну.

|| незак. умыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

умыка́ть несов., этн. выкрада́ць, умыка́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умыка́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да умыкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умыка́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. умыкаць — умыкнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)