умыка́нне, -я, н.

У некаторых народаў: выкраданне нявесты ў яе бацькоў.

Шлюб умыканнем.

Звычай умыкання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

умыка́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. умыка́нне
Р. умыка́ння
Д. умыка́нню
В. умыка́нне
Т. умыка́ннем
М. умыка́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умыка́нне ср., этн. умыка́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умыка́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. умыкаць — умыкнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умыка́ние этн. выкрада́нне, -ння ср., умыка́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)