умости́ть сов., разг.

1. (вымостить) умасці́ць; (камнем) вы́брукаваць;

2. (уложить) умасці́ць;

всё умости́ть на один воз усё ўмасці́ць на адзі́н воз;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убрукава́ць сов., разг. умости́ть, вы́мостить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́брукаваць сов. (камнем) вы́мостить, намости́ть, умости́ть, настла́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умощённый

1. вы́машчаны; (камнем) вы́брукаваны;

2. умо́шчаны; см. умости́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умасці́ць I сов., разг.

1. умости́ть, вы́мостить, устла́ть;

у. даро́гу — умости́ть (вы́мостить, устла́ть) доро́гу;

2. (уложить) вмести́ть;

усё ўмасці́ць на воз — всё умости́ть (вмести́ть) на воз

умасці́ць II сов., карт. попа́сть в масть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)