уме́ть несов. уме́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уме́ць несов. уме́ть;

гэ́та ж трэ́ба ўмець!э́то же на́до уме́ть;

уме́ю, ды не сме́юпогов. уме́ю, да не сме́ю

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падга́дваць несов., разг. (успевать или уметь сделать что-л. вовремя, кстати) подга́дывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подга́дывать несов., разг. (успевать или уметь делать что-л. вовремя, кстати) падга́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чыта́ць несов., в разн. знач. чита́ть;

уме́ць ч.уме́ть чита́ть;

ч. усю́ ноч — чита́ть всю ночь;

ч. кні́гу — чита́ть кни́гу;

ч. чарцёж — чита́ть чертёж;

ч. сляды́охот. чита́ть следы́;

ч. чые́е́будзь ду́мкі — чита́ть чьи́-л. мы́сли;

ч. ле́кцыі — чита́ть ле́кции;

ч. ве́ршы з эстра́ды — чита́ть стихи́ с эстра́ды;

ч. у вача́х — по глаза́м ви́деть;

ч. памі́ж радко́ў — чита́ть ме́жду строк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чита́ть несов., в разн. знач. чыта́ць;

уме́ть чита́ть уме́ць чыта́ць;

чита́ть вслух чыта́ць уго́лас;

чита́ть всю ночь чыта́ць усю́ ноч;

чита́ть стихи́ чыта́ць ве́ршы;

чита́ть с листа́ муз. чыта́ць з ліста́;

чита́ть ле́кции чыта́ць ле́кцыі;

чита́ть докла́д чыта́ць дакла́д;

чита́ть нота́ции чыта́ць ната́цыі;

чита́ть следы́ охотн. чыта́ць сляды́;

чита́ть чьи́-л. мы́сли чыта́ць чые́е́будзь ду́мкі;

чита́ть в чьи́х-л. сердца́х чыта́ць у чыі́х-не́будзь сэ́рцах;

чита́ть ме́жду строк чыта́ць памі́ж радко́ў;

чита́ть мора́ль чыта́ць мара́ль;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

владе́ть несов.

1. (иметь в своей собственности) вало́даць, улада́ць;

владе́ть лесны́ми бога́тствами вало́даць (улада́ць) лясны́мі бага́ццямі;

2. (управлять) вало́даць, улада́ць;

А́нглия до́лгое вре́мя владе́ла И́ндией А́нглія до́ўгі час вало́дала (улада́ла) І́ндыяй;

3. (быть в состоянии действовать чем-л.) вало́даць; (иметь способность действовать — ещё) служы́ць;

больно́й не владе́ет руко́й хво́ры не вало́дае руко́й;

у больно́го рука́ не владе́ет у хво́рага рука́ не слу́жыць (не вало́дае);

4. (уметь обращаться с чем-л., пользоваться чем-л.) вало́даць;

владе́ть ору́жием вало́даць збро́яй;

владе́ть иностра́нным языко́м вало́даць заме́жнай мо́вай.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)