уме́раны, -ая, -ае.
1. Сярэдні паміж крайнасцямі — не вялікі і не малы, не гарачы і не халодны і пад.
Умераная скорасць.
Умераная вільготнасць.
Умераныя патрабаванні.
2. Пра клімат: сярэдні паміж гарачым і халодным.
У. клімат.
У. пояс.
3. Які трымаецца сярэдняй палітычнай лініі, схільны да кампрамісу, згодніцтва.
Умеранае крыло рэфарматараў.
Умераная палітыка.
|| наз. уме́ранасць, -і, ж. (да 1 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уме́раны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уме́раны |
уме́раная |
уме́ранае |
уме́раныя |
| Р. |
уме́ранага |
уме́ранай уме́ранае |
уме́ранага |
уме́раных |
| Д. |
уме́ранаму |
уме́ранай |
уме́ранаму |
уме́раным |
| В. |
уме́раны (неадуш.) уме́ранага (адуш.) |
уме́раную |
уме́ранае |
уме́раныя (неадуш.) уме́раных (адуш.) |
| Т. |
уме́раным |
уме́ранай уме́ранаю |
уме́раным |
уме́ранымі |
| М. |
уме́раным |
уме́ранай |
уме́раным |
уме́раных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
уме́раны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уме́раны |
уме́раная |
уме́ранае |
уме́раныя |
| Р. |
уме́ранага |
уме́ранай уме́ранае |
уме́ранага |
уме́раных |
| Д. |
уме́ранаму |
уме́ранай |
уме́ранаму |
уме́раным |
| В. |
уме́раны (неадуш.) уме́ранага (адуш.) |
уме́раную |
уме́ранае |
уме́раныя (неадуш.) уме́раных (адуш.) |
| Т. |
уме́раным |
уме́ранай уме́ранаю |
уме́раным |
уме́ранымі |
| М. |
уме́раным |
уме́ранай |
уме́раным |
уме́раных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
уме́раны прич., прил. уме́ренный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уме́раны, ‑ая, ‑ае.
1. Сярэдні паміж гарачым і халодным (пра клімат і месца з такім кліматам). Умераныя шыроты.
2. Невялікі па размеру, колькасці і пад., не вышэй сярэдняга ўзроўню, нормы. Умераная вільготнасць. Умеранае цячэнне. □ Умераная скорасць — асноўная ўмова бяспекі руху ў час дажджу. «Звязда». // Які не вызначаецца вялікай сілай, інтэнсіўнасцю. Адносна ўмераным было пранікненне паланізмаў у беларускую мову і на працягу першай палавіны 16 ст. Жураўскі.
3. Які трымаецца сярэдняй палітычнай лініі, схільны да кампрамісу, згодніцтва. Умеранае крыло рэфарматараў. // у знач. наз. уме́раныя, ‑ых. Пра людзей такіх поглядаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прахало́да, -ы, ДМ -дзе, ж.
Умераны холад, які выклікае прыемнае адчуванне.
Ранішняя п.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
про́халадзь, ‑і, ж.
Абл. Адносны, умераны холад; халадок. Ад балота патыхала прохаладдзю і сырасцю. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уме́ренный прил. памярко́ўны, умеркава́ны; (средний) уме́раны, сярэ́дні, ме́рны;
уме́ренные тре́бования памярко́ўныя (сярэ́днія) патрабава́нні;
уме́ренный кли́мат уме́раны (сярэ́дні) клі́мат;
уме́ренная жизнь перен. памярко́ўнае жыццё;
уме́ренный ве́тер сярэ́дні (уме́раны) ве́цер;
уме́ренные взгля́ды полит. памярко́ўныя по́гляды.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прахало́да ’свежасць паветра’, про́халадзь ’халадок, умераны холад’ (ТСБМ). Укр. прохоло́да, рус. прохла́да ’тс’ (< ц.-слав. прохладъ ’прахалода, свежасць’; гл. Фасмер, 3, 385). Дэрыват з суф. ‑а ад прахалодаць ’астыць’, параўн. укр. прохолодати. Далей да холад, параўн. ахало́на (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
скупы́, -а́я, -о́е.
1. Празмерна беражлівы, да прагнасці ашчадны.
Скупая суседка.
Скупа (прысл.) траціць грошы.
2. Які сведчыць аб празмернай беражлівасці, прагнасці.
С. падарунак.
3. Які не дасягае крыху якой-н. меры, вагі і пад., няпоўны (разм.).
С. беркавец сена.
С. кілаграм цукру.
Скупая вячэра (бедная, мізэрная).
4. перан. Недастатковы, слабы ў сваім праяўленні; умераны, стрыманы.
С. дожджык.
Скупыя словы пахвалы.
С. на словы чалавек (які маўчыць).
|| наз. ску́пасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)