умацава́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
умацава́льны |
умацава́льная |
умацава́льнае |
умацава́льныя |
| Р. |
умацава́льнага |
умацава́льнай
умацава́льнае |
умацава́льнага |
умацава́льных |
| Д. |
умацава́льнаму |
умацава́льнай |
умацава́льнаму |
умацава́льным |
| В. |
умацава́льны (неадуш.)
умацава́льнага (адуш.) |
умацава́льную |
умацава́льнае |
умацава́льныя (неадуш.)
умацава́льных (адуш.) |
| Т. |
умацава́льным |
умацава́льнай
умацава́льнаю |
умацава́льным |
умацава́льнымі |
| М. |
умацава́льным |
умацава́льнай |
умацава́льным |
умацава́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
умацава́льны укрепи́тельный, крепи́тельный;
~ныя рабо́ты — укрепи́тельные (крепи́тельные) рабо́ты
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
умацава́льны, ‑ая, ‑ае.
Які служыць, прызначаны для надання моцы, устойлівасці. Умацавальныя адкосы. Умацавальныя збудаванні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
умацава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; зак.
1. што. Зрабіць мацнейшым, больш устойлівым.
У. дамбы.
2. што. Стварыць абарончыя збудаванні дзе-н., забяспечыць сродкамі абароны.
У. подступы да горада.
3. каго-што. Зрабіць больш моцным, здаровым, стойкім.
Добрае харчаванне і свежае паветра ўмацавалі хворага.
У. нервы.
У. здароўе.
4. перан., што. Зрабіць надзейным, цвёрдым, устойлівым.
У. сваё становішча.
У. дысцыпліну.
|| незак. умацо́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. умацо́ўванне, -я, н.
|| наз. умацава́нне, -я, н.
|| прым. умацава́льны, -ая, -ае.
Умацавальныя адкосы.
Умацавальныя збудаванні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
укрепи́тельный умацава́льны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
крепи́тельный
1. мед. скрапля́льны;
2. техн. умацава́льны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
укрепля́ющий
1. прич. які́ (што) умацо́ўвае; які́ (што) прымацо́ўвае;
2. прил. умацава́льны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)