умарне́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
умарне́ю |
умарне́ем |
| 2-я ас. |
умарне́еш |
умарне́еце |
| 3-я ас. |
умарне́е |
умарне́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
умарне́ў |
умарне́лі |
| ж. |
умарне́ла |
| н. |
умарне́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
умарне́й |
умарне́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
умарне́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
умарне́ць сов., см. змарне́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
умарне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Схуднець, змарнець. [Маці:] — А ты ж [Андрэй] і без таго паблажэў, учарнеў, умарнеў. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)