ума́зка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ума́зка
Р. ума́зкі
Д. ума́зцы
В. ума́зку
Т. ума́зкай
ума́зкаю
М. ума́зцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ума́зка ж. (действие) вма́зка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ума́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. умазваць — умазаць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ума́заць, ума́жу, ума́жаш, ума́жа; ума́ж; ума́заны; зак., што ў што.

1. Запэцкаць, забрудзіць.

У. лоб у сажу.

2. Уставіць, замацаваўшы чым-н. вязкім.

У. кацёл у печ.

|| незак. ума́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ума́званне, -я, н. (да 2 знач.) і ума́зка, -і, ДМ -зцы, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вма́зка ж., разг. ума́званне, -ння ср., ума́зка, -кі ж.; умуро́ўванне, -ння ср., умуро́ўка, -кі ж.; прыкіто́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)