уліто́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. уліто́ўка уліто́ўкі
Р. уліто́ўкі уліто́вак
Д. уліто́ўцы уліто́ўкам
В. уліто́ўку уліто́ўкі
Т. уліто́ўкай
уліто́ўкаю		 уліто́ўкамі
М. уліто́ўцы уліто́ўках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уліто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Уст. Тое, што і упайка (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., што (уст.).

Тое, што і упаяць.

|| незак. уліто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. уліто́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. і уліто́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

впа́йка ж.

1. (действие) упа́йванне, -ння ср., упа́йка, -кі ж., уст. улітава́нне, -ння ср.;

2. в др. знач. упа́йка, -кі ж., уст. уліто́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)