уліто́ўванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. уліто́ўванне
Р. уліто́ўвання
Д. уліто́ўванню
В. уліто́ўванне
Т. уліто́ўваннем
М. уліто́ўванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уліто́ўванне ср., уст., см. упа́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уліто́ўванне, ‑я, н.

Уст. Дзеянне паводле знач. дзеясл. улітоўваць — улітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., што (уст.).

Тое, што і упаяць.

|| незак. уліто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. уліто́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. і уліто́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

впа́ивание ср. упа́йванне, -ння ср., упа́йка, -кі ж., уст. уліто́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)