улі́ткавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
улі́ткавы |
улі́ткавая |
улі́ткавае |
улі́ткавыя |
| Р. |
улі́ткавага |
улі́ткавай
улі́ткавае |
улі́ткавага |
улі́ткавых |
| Д. |
улі́ткаваму |
улі́ткавай |
улі́ткаваму |
улі́ткавым |
| В. |
улі́ткавы (неадуш.)
улі́ткавага (адуш.) |
улі́ткавую |
улі́ткавае |
улі́ткавыя (неадуш.)
улі́ткавых (адуш.) |
| Т. |
улі́ткавым |
улі́ткавай
улі́ткаваю |
улі́ткавым |
улі́ткавымі |
| М. |
улі́ткавым |
улі́ткавай |
улі́ткавым |
улі́ткавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
улі́ткавы, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да ўліткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
улі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж. (спец.).
Частка ўнутранага вуха, дзе знаходзіцца гукаўспрымальны апарат.
|| прым. улі́ткавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ули́тковый
1. зоол. смаўжо́вы; слімако́вы;
2. анат. улі́ткавы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ули́точный
1. зоол. смаўжо́вы; слімако́вы;
2. анат. улі́ткавы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)