улуча́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. улуча́ю улуча́ем
2-я ас. улуча́еш улуча́еце
3-я ас. улуча́е улуча́юць
Прошлы час
м. улуча́ў улуча́лі
ж. улуча́ла
н. улуча́ла
Загадны лад
2-я ас. улуча́й улуча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час улуча́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

улуча́ць несов., разг.

1. (присоединять) включа́ть;

2. попада́ть в цель;

1, 2 см. улучы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

улуча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да улучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улучы́ць, -учу́, -у́чыш, -у́чыць; -у́чаны; зак.

1. у што. Знайсці падыходзячы час для чаго-н.

У. момант.

У. хвіліну.

2. Трапіць у цэль.

У. каменьчыкам у шыбу.

3. каго ў што. Далучыць да каго-, чаго-н. (пра жывёл).

У. авечку ў чараду.

|| незак. улуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

улучы́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. улучу́ улу́чым
2-я ас. улу́чыш улу́чыце
3-я ас. улу́чыць улу́чаць
Прошлы час
м. улучы́ў улучы́лі
ж. улучы́ла
н. улучы́ла
Загадны лад
2-я ас. улучы́ улучы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час улучы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)