уло́ўнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уло́ўнік уло́ўнікі
Р. уло́ўніка уло́ўнікаў
Д. уло́ўніку уло́ўнікам
В. уло́ўнік уло́ўнікі
Т. уло́ўнікам уло́ўнікамі
М. уло́ўніку уло́ўніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уло́ўнік м., тех. улови́тель, ула́вливатель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уло́ўнік, ‑а, м.

Спец. Прыстасаванне, механізм для ўлоўлівання чаго‑н. Улоўнік металічнага пылу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улови́тель спец. уло́ўнік, -ка м.;

улови́тель пы́ли уло́ўнік пы́лу.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ула́вливатель техн. уло́ўнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)