уко́ўванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. уко́ўванне
Р. уко́ўвання
Д. уко́ўванню
В. уко́ўванне
Т. уко́ўваннем
М. уко́ўванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уко́ўванне ср.

1. разг. око́вывание;

2. перен. ско́вывание, зако́вывание;

3. вко́вывание;

1-3 см. уко́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уко́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. укоўваць — укаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вко́вывание уко́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вко́вка ж. уко́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)