уко́чваць гл. укаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уко́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. уко́чваю уко́чваем
2-я ас. уко́чваеш уко́чваеце
3-я ас. уко́чвае уко́чваюць
Прошлы час
м. уко́чваў уко́чвалі
ж. уко́чвала
н. уко́чвала
Загадны лад
2-я ас. уко́чвай уко́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час уко́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уко́чваць несов., в разн. знач. вка́тывать; см. укаці́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уко́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да укаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укаці́ць, укачу́, уко́ціш, уко́ціць; уко́чаны; зак.

1. што ў што. Коцячы, упхнуць.

У. калёсы ў гумно.

2. перан., што каму. Зрабіць, учыніць што-н. непрыемнае (разм.).

У. вымову прагульшчыку (аб’явіць у загадзе).

3. Уехаць куды-н. (разм.).

У. у двор на кані.

|| незак. уко́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вка́тывать несов.

1. уко́чваць; (наверх) уско́чваць;

2. (въезжать) разг. уко́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уко́чванне ср. вка́тывание; см. уко́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уко́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. укочваць — укаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уко́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да укаціцца.

2. Зал. да укочваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уко́чвацца несов., возвр., страд. вка́тываться; см. укаці́цца, уко́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)