уко́чванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. уко́чванне
Р. уко́чвання
Д. уко́чванню
В. уко́чванне
Т. уко́чваннем
М. уко́чванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уко́чванне ср. вка́тывание; см. уко́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уко́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. укочваць — укаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вка́тывание уко́чванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вка́тка ж. уко́чванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)