уко́рмліванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. уко́рмліванне
Р. уко́рмлівання
Д. уко́рмліванню
В. уко́рмліванне
Т. уко́рмліваннем
М. уко́рмліванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уко́рмліванне ср. отка́рмливание; см. уко́рмліваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уко́рмліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. укормліваць — укарміць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утучне́ние ср.

1. (действие) угнае́нне, -ння ср., угно́йванне, -ння ср.; уко́рмліванне, -ння ср., адко́рмліванне, -ння ср.; см. утучня́ть;

2. (состояние) угно́енасць, -ці ж.; уко́рмленасць, -ці ж., адко́рмленасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)