уко́лвацца гл. укалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уко́лвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. уко́лваюся уко́лваемся
2-я ас. уко́лваешся уко́лваецеся
3-я ас. уко́лваецца уко́лваюцца
Прошлы час
м. уко́лваўся уко́лваліся
ж. уко́лвалася
н. уко́лвалася
Загадны лад
2-я ас. уко́лвайся уко́лвайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час уко́лваючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уко́лвацца несов.

1. ука́лываться; см. укало́цца;

2. страд. ука́лываться; уязвля́ться; вка́лываться; втыка́ться; см. уко́лваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уко́лвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да укалоцца.

2. Зал. да уколваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укало́ць, укалю́, уко́леш, уко́ле; укалі́; уко́латы; зак.

1. каго-што. Параніць, уваткнуўшы ў цела тонкі, востры канец чаго-н.

У. руку шпількай.

2. перан., каго (што). Пакрыўдзіць, абразіць, даняць.

Заўвага балюча ўкалола яго.

3. што ў што. Уваткнуць, пракалоўшы, прымусіць увайсці ўнутр чаго-н. (разм.).

У. пруток у клубок.

|| незак. уко́лваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. укало́цца, укалю́ся, уко́лешся, уко́лецца (да 1 знач.); незак. уко́лвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. уко́л, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вка́лываться возвр., страд. уко́лвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ука́лываться возвр., страд. уко́лвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нака́лываться​I несов. (натыкаться на что-л. острое) нако́лвацца (на што), уко́лвацца (аб што); см. наколо́ться.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)