укліне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. укліне́нне
Р. укліне́ння
Д. укліне́нню
В. укліне́нне
Т. укліне́ннем
М. укліне́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

укліне́нне ср., прям., перен. вклине́ние; см. укліні́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укліне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уклініць і стан паводле знач. дзеясл. уклініцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вклине́ние укліне́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)