уклада́льніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уклада́льніцкі |
уклада́льніцкая |
уклада́льніцкае |
уклада́льніцкія |
| Р. |
уклада́льніцкага |
уклада́льніцкай
уклада́льніцкае |
уклада́льніцкага |
уклада́льніцкіх |
| Д. |
уклада́льніцкаму |
уклада́льніцкай |
уклада́льніцкаму |
уклада́льніцкім |
| В. |
уклада́льніцкі (неадуш.)
уклада́льніцкага (адуш.) |
уклада́льніцкую |
уклада́льніцкае |
уклада́льніцкія (неадуш.)
уклада́льніцкіх (адуш.) |
| Т. |
уклада́льніцкім |
уклада́льніцкай
уклада́льніцкаю |
уклада́льніцкім |
уклада́льніцкімі |
| М. |
уклада́льніцкім |
уклада́льніцкай |
уклада́льніцкім |
уклада́льніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уклада́льніцкі состави́тельский; см. уклада́льнік
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уклада́льніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да укладальніка. Пасля ўкладальніцкай пачынаецца рэдактарская работа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уклада́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Той, хто ўкладае (гл. укласці²) што-н.
У. слоўніка.
У. хрэстаматыі (аўтар, які падбірае тэксты).
|| ж. уклада́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. уклада́льніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)