укаране́лы, -ая, -ае.

1. Які пусціў глыбока карэнне.

2. перан. Які трывала замацаваўся дзе-н., усталяваўся (пра погляды, звычкі).

Укаранелыя звычкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

укаране́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. укаране́лы укаране́лая укаране́лае укаране́лыя
Р. укаране́лага укаране́лай
укаране́лае		 укаране́лага укаране́лых
Д. укаране́ламу укаране́лай укаране́ламу укаране́лым
В. укаране́лы (неадуш.)
укаране́лага (адуш.)		 укаране́лую укаране́лае укаране́лыя (неадуш.)
укаране́лых (адуш.)
Т. укаране́лым укаране́лай
укаране́лаю		 укаране́лым укаране́лымі
М. укаране́лым укаране́лай укаране́лым укаране́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

укаране́лы прям., перен. (пустивший глубокие корни) укорени́вшийся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укаране́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які пусціў глыбока карэнне.

2. перан. Які трывала замацаваўся дзе‑н., атрымаў шырокае распаўсюджанне (пра погляды, звычаі і пад.). Укаранелыя звычкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укорени́вшийся

1. прич. які́ (што) укарані́ўся;

2. прил. укаране́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)