указа́ць, укажу́, ука́жаш, ука́жа; укажы́; ука́заны; зак.

1. з дадан. Даць указанне, настаўленне.

У., як весці работу.

2. на што. Адзначыўшы што-н., звярнуць на яго ўвагу.

У. на памылкі.

3. што. Паказаць, назваць для ведама, кіраўніцтва.

У. лепшы метад.

4. каму на каго-што. Тое, што і паказаць (у 2 знач.).

У. месцазнаходжанне друкарні.

|| незак. ука́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. указа́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

указа́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. укажу́ ука́жам
2-я ас. ука́жаш ука́жаце
3-я ас. ука́жа ука́жуць
Прошлы час
м. указа́ў указа́лі
ж. указа́ла
н. указа́ла
Загадны лад
2-я ас. укажы́ укажы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час указа́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

указа́ць сов., в разн. знач. указа́ть; (выс. — ещё) предначерта́ть;

у. шляхі́ ператварэ́ння прыро́ды — указа́ть (предначерта́ть) пути́ преобразова́ния приро́ды;

у. на памы́лкі — указа́ть на оши́бки;

у. на ле́пшы ме́тад — указа́ть на лу́чший ме́тод

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

указа́ць, укажу, укажаш, укажа; зак.

1. з дадан. сказам. Даць указанне, настаўленне; навучыць чаму‑н. Указаць, як весці работу.

2. на што. Адзначыўшы што‑н., звярнуць на яго ўвагу; выявіць што‑н. Указаць на памылкі. Указаць на адмоўныя бакі дзейнасці.

3. што. Паказаць, назваць для ведама, кіраўніцтва. Указаць лепшы метад. □ Каб ніякіх не было сумненняў, Назву па-старому ўказаць Адміністрацыйнаму дзяленню. Барадулін.

4. Тое, што і паказаць (у 2 знач.). Указаць месцазнаходжанне друкарні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

указа́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. указаць.

2. Службовае распараджэнне, загад; настаўленне, парада, што і як трэба рабіць.

Метадычныя ўказанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ука́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да указаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ука́заны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад указаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ука́зваць несов., в разн. знач. ука́зывать; см. указа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ука́заны прич., прил. ука́занный; (выс. — ещё) предначе́ртанный; см. указа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Наўка́з ’прыкладна, для страху’ (ТС). Да указаць даказаць, правучыць’, указ ^казанне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)