уйгу́ры, -аў, адз. уйгу́р, -а, м.

Народ, які жыве на тэрыторыі Кітая, у Казахстане, Кыргызстане, Узбекістане, Афганістане.

|| ж. уйгу́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. уйгу́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уйгу́ры, ‑аў; адз. уйгур, ‑а, м.; уйгурка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. уйгуркі, ‑рак; ж.

Народнасць цюркскай моўнай групы, якая жыве на тэрыторыі КНР і ў СССР — у Сярэдняй Азіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уйгу́р,

гл. уйгуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уйгу́рка,

гл. уйгуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уйгу́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уйгу́р уйгу́ры
Р. уйгу́ра уйгу́раў
Д. уйгу́ру уйгу́рам
В. уйгу́ра уйгу́раў
Т. уйгу́рам уйгу́рамі
М. уйгу́ру уйгу́рах

Крыніцы: nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)