узры́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ы́е; -ы́ты; зак., што.

Разрыць лычом (пра жывёл).

У. зямлю.

|| незак. узрыва́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узры́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. узры́е узры́юць
Прошлы час
м. узры́ў узры́лі
ж. узры́ла
н. узры́ла

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узры́ць сов. (рылом — о животных) взрыть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узры́ць, ‑рые; зак., што.

Разрыць зямлю лычом (пра жывёл). // Падрываючы, падкопваючы, ускінуць. Трэці выбух узрыў лугавую макрэчу якраз на .. дарозе ў лес. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узрыва́ць¹ гл. узрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўзрыва́ць¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак., што.

Узрыць усё, многае.

Свінні паўзрывалі грады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узры́ты (рылом) взры́тый; см. узры́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узры́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад узрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узрыва́ць ​1, ‑ае.

Незак. да узрыць.

узрыва́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да узарваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падры́ць, ‑рые; зак., што.

Узрыць, узрыхліць зямлю пад чым‑н., знізу чаго‑н. (пра жывёл). Свіння падрыла яблыню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)