узры́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узры́ты узры́тая узры́тае узры́тыя
Р. узры́тага узры́тай
узры́тае		 узры́тага узры́тых
Д. узры́таму узры́тай узры́таму узры́тым
В. узры́ты (неадуш.)
узры́тага (адуш.)		 узры́тую узры́тае узры́тыя (неадуш.)
узры́тых (адуш.)
Т. узры́тым узры́тай
узры́таю		 узры́тым узры́тымі
М. узры́тым узры́тай узры́тым узры́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узры́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узры́ты узры́тая узры́тае узры́тыя
Р. узры́тага узры́тай
узры́тае		 узры́тага узры́тых
Д. узры́таму узры́тай узры́таму узры́тым
В. узры́ты (неадуш.)
узры́тага (адуш.)		 узры́тую узры́тае узры́тыя (неадуш.)
узры́тых (адуш.)
Т. узры́тым узры́тай
узры́таю		 узры́тым узры́тымі
М. узры́тым узры́тай узры́тым узры́тых

Кароткая форма: узры́та.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узры́ты (рылом) взры́тый; см. узры́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узры́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад узрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

взры́тый ускапа́ны, мног. паўско́пваны; (рылом) узры́ты, мног. паўзрыва́ны, пары́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)