узрыва́ць¹ гл. узрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узрыва́ць² гл. узарваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узрыва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. узрыва́ю узрыва́ем
2-я ас. узрыва́еш узрыва́еце
3-я ас. узрыва́е узрыва́юць
Прошлы час
м. узрыва́ў узрыва́лі
ж. узрыва́ла
н. узрыва́ла
Загадны лад
2-я ас. узрыва́й узрыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час узрыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узрыва́ць I несов. (рылом — о животных) взрыва́ть

узрыва́ць II несов.

1. (разрушать взрывом) взрыва́ть;

2. (снимать что-л. прикреплённое) взла́мывать; отдира́ть;

1, 2 см. узарва́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узрыва́ць ​1, ‑ае.

Незак. да узрыць.

узрыва́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да узарваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узры́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ы́е; -ы́ты; зак., што.

Разрыць лычом (пра жывёл).

У. зямлю.

|| незак. узрыва́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узарва́ць, -ву́, -ве́ш, -ве́; -вём, -вяце́, -ву́ць; -ві́; -ва́ны; зак.

1. што. Разбурыць выбухам.

У. пераправу.

2. што. Узадраць, парушыць цэласць чаго-н.

У. падлогу.

3. перан., што. Парушыць чым-н. спакой, цішыню і пад.

Гром апладысментаў узарваў цішыню.

4. перан., каго (што); пераважна безас. Абурыць, раззлаваць (разм.).

Гэта несправядлівасць узарвала яго.

Ад яго слоў мяне ўзарвала.

|| незак. узрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узрыва́цца ​1, ‑аецца; незак.

Зал. да узрываць ​1.

узрыва́цца ​2, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да узарвацца.

2. Зал. да узрываць ​2 (гл. узарваць у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узрыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. узрываць — узарваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узрыва́цца I несов., страд. взрыва́ться; см. узрыва́ць I

узрыва́цца II несов., возвр., страд. взрыва́ться; взла́мываться; отдира́ться; см. узарва́цца 1, узрыва́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)