узо́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. узо́рваю узо́рваем
2-я ас. узо́рваеш узо́рваеце
3-я ас. узо́рвае узо́рваюць
Прошлы час
м. узо́рваў узо́рвалі
ж. узо́рвала
н. узо́рвала
Загадны лад
2-я ас. узо́рвай узо́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час узо́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узо́рваць несов., см. узво́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да узараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узо́рвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да узорваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вспа́хивать несов. узво́рваць, узо́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узо́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узорваць — узараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распа́хивать​I несов. (землю) ара́ць, узво́рваць, узо́рваць, разво́рваць;

распа́хивать целину́ ара́ць (узво́рваць, узо́рваць) цаліну́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ара́тай, ‑я, м.

Тое, што і араты. За баразною ішоў аратай, Ціха на коніка нукаў. Тарас. [Трактар] выглядаў жывой сталёвай істотай, нейкім дзівосным аратаем, які ў хвіліну мог узорваць вялікі шнур. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

взмётывать несов.

1. ускіда́ць, ускі́дваць; (взмахивать) узма́хваць;

2. с.-х. ара́ць, узо́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пропа́хивать​I несов. (к пропаха́ть)

1. право́рваць; (вспахивать) узо́рваць;

2. (о пропашных культурах) абганя́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)