узліва́нне, -я, н.

У старажытнасці: прынясенне віна ў ахвяру багам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узліва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. узліва́нне
Р. узліва́ння
Д. узліва́нню
В. узліва́нне
Т. узліва́ннем
М. узліва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узліва́нне ср., ист. возлия́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узліва́нне, ‑я, н.

У старажытнасці — прынясенне віна ў ахвяру багам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

возлия́ние ср.

1. ист. узліва́нне, -ння ср.;

2. разг., шутл. вы́піўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)