уздыха́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
уздыха́нне |
уздыха́нні |
| Р. |
уздыха́ння |
уздыха́нняў |
| Д. |
уздыха́нню |
уздыха́нням |
| В. |
уздыха́нне |
уздыха́нні |
| Т. |
уздыха́ннем |
уздыха́ннямі |
| М. |
уздыха́нні |
уздыха́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уздыха́нне ср. вздыха́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уздыха́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. уздыхаць; уздых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вздыха́ние уздыха́нне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)