узду́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
узду́ты |
узду́тая |
узду́тае |
узду́тыя |
| Р. |
узду́тага |
узду́тай
узду́тае |
узду́тага |
узду́тых |
| Д. |
узду́таму |
узду́тай |
узду́таму |
узду́тым |
| В. |
узду́ты (неадуш.)
узду́тага (адуш.) |
узду́тую |
узду́тае |
узду́тыя (неадуш.)
узду́тых (адуш.) |
| Т. |
узду́тым |
узду́тай
узду́таю |
узду́тым |
узду́тымі |
| М. |
узду́тым |
узду́тай |
узду́тым |
узду́тых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
узду́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
узду́ты |
узду́тая |
узду́тае |
узду́тыя |
| Р. |
узду́тага |
узду́тай
узду́тае |
узду́тага |
узду́тых |
| Д. |
узду́таму |
узду́тай |
узду́таму |
узду́тым |
| В. |
узду́ты (неадуш.)
узду́тага (адуш.) |
узду́тую |
узду́тае |
узду́тыя (неадуш.)
узду́тых (адуш.) |
| Т. |
узду́тым |
узду́тай
узду́таю |
узду́тым |
узду́тымі |
| М. |
узду́тым |
узду́тай |
узду́тым |
узду́тых |
Кароткая форма: узду́та.
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
разду́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад раздуць.
2. у знач. прым. Разм. Павялічаны ў аб’ёме, уздуты. Зброі ў .. [Жэнькі] не было бачна, але Таццяна звярнула ўвагу на адтапыранае крысо кажуха і на раздутыя кішэні. Шамякін. Піліп — наш сусед, і ў яго сапраўды быў вол, шэры, худы, з раздутым, пераплеценым жыламі жыватом. Ваданосаў.
3. перан.; у знач. прым. Разм. Непамерна павялічаны, неапраўдана вялікі. — У нашым цэху празмерна раздутае сярэдняе звяно. Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пу́хлы ’поўны, тоўсты, мяккі’ (ТСБМ), ’апухлы’ (ТС), ’пульхны, пышны (пра хлеб)’ (брасл., дзятл., Сл. ПЗБ), ’пухкі’: падушка пухлая, пухлы снег (брасл., в.-дзв., там жа), укр. пу́хлий ’поўны, апухлы’, рус. пу́хлый ’тоўсты, поўны, раздуты’, ст.-чэш. pouchlý ’бясплодны; пусты’, харв. чак. pûhal ’пусты, уздуты, раздуты’, славен. púhel ’тс’, ст.-слав. пухлъ ’пусты’. Прасл. *puxlъ ’надуты’, прыметнік ад *puxati sę ’надувацца’ (гл. пухаць), параўн. Сной, 514; Фурлан–Бязлай, 3, 135. Чарных (2, 85) лічыць усх.-слав. словы новаўтварэннямі на аснове *puxnǫti (гл. пухнуць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)