узду́мваць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
узду́мваю |
узду́мваем |
| 2-я ас. |
узду́мваеш |
узду́мваеце |
| 3-я ас. |
узду́мвае |
узду́мваюць |
| Прошлы час |
| м. |
узду́мваў |
узду́мвалі |
| ж. |
узду́мвала |
| н. |
узду́мвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
узду́мвай |
узду́мвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
узду́мваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
узду́мваць несов., разг. вспомина́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узду́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да уздумаць (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узду́маць, -аю, -аеш, -ае; зак.
1. з інф. Нечакана, раптам захацець ці вырашыць што-н. зрабіць.
Не ўздумайце ехаць без мяне!
2. каго-што і з дадан. Успомніць, прыпомніць (разм.).
Я ўздумала, што не прынесла яшчэ дроў у хату.
|| незак. узду́мваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)