узду́мваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. узду́мваю узду́мваем
2-я ас. узду́мваеш узду́мваеце
3-я ас. узду́мвае узду́мваюць
Прошлы час
м. узду́мваў узду́мвалі
ж. узду́мвала
н. узду́мвала
Загадны лад
2-я ас. узду́мвай узду́мвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час узду́мваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узду́мваць несов., разг. вспомина́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узду́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да уздумаць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узду́маць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. з інф. Нечакана, раптам захацець ці вырашыць што-н. зрабіць.

Не ўздумайце ехаць без мяне!

2. каго-што і з дадан. Успомніць, прыпомніць (разм.).

Я ўздумала, што не прынесла яшчэ дроў у хату.

|| незак. узду́мваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)