уздры́гванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уздры́гванне уздры́гванні
Р. уздры́гвання уздры́гванняў
Д. уздры́гванню уздры́гванням
В. уздры́гванне уздры́гванні
Т. уздры́гваннем уздры́гваннямі
М. уздры́гванні уздры́гваннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уздры́гванне ср. вздра́гивание; содрога́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уздры́гванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уздрыгваць — уздрыгануць, уздрыгнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дро́гкі, -ая, -ае.

Які трасецца, а таксама які выклікае трасенне, уздрыгванне.

Дрогкія калёсы.

Дрогкая дарога.

Дрогка (прысл.) ехаць.

|| наз. дро́гкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вздра́гивание уздры́гванне, -ння ср., здры́гванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)