узго́рысты, -ая, -ае.

Няроўны, з вялікай колькасцю ўзгоркаў.

У. рэльеф.

|| наз. узго́рыстасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узго́рысты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узго́рысты узго́рыстая узго́рыстае узго́рыстыя
Р. узго́рыстага узго́рыстай
узго́рыстае		 узго́рыстага узго́рыстых
Д. узго́рыстаму узго́рыстай узго́рыстаму узго́рыстым
В. узго́рысты (неадуш.)
узго́рыстага (адуш.)		 узго́рыстую узго́рыстае узго́рыстыя (неадуш.)
узго́рыстых (адуш.)
Т. узго́рыстым узго́рыстай
узго́рыстаю		 узго́рыстым узго́рыстымі
М. узго́рыстым узго́рыстай узго́рыстым узго́рыстых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узго́рысты холми́стый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узго́рысты, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты ўзгоркамі, з вялікай колькасцю ўзгоркаў. Узгорысты востраў. Узгорысты рэльеф. □ Праскочылі Прыпяць, праскочылі ўтульны ўзгорысты Мазыр. Караткевіч. Хочацца вось так, дыхаючы на ўсе грудзі, ісці прасёлкавай дарогай, глядзець на лес, па ўзгорыстае шэрае поле. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узго́ркаваты, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і узгорысты.

|| наз. узго́ркаватасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

всхолмлённый узго́рысты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узго́ркаваты, см. узго́рысты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

холми́стый узго́ркаваты, узго́рысты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бугри́стый

1. узго́ркаваты, узго́рысты;

2. (неровный) гузава́ты, шышкава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узго́ркавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і узгорысты. Полькі раздолля ты дорыш жыццю, Край мой узгоркавы, край мой лясны! Гілевіч. Паходня .. углядаўся ў маляўнічы ўзгоркавы краявід, крануты першымі подыхамі восені. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)