узго́ркавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
узго́ркавы |
узго́ркавая |
узго́ркавае |
узго́ркавыя |
| Р. |
узго́ркавага |
узго́ркавай
узго́ркавае |
узго́ркавага |
узго́ркавых |
| Д. |
узго́ркаваму |
узго́ркавай |
узго́ркаваму |
узго́ркавым |
| В. |
узго́ркавы (неадуш.)
узго́ркавага (адуш.) |
узго́ркавую |
узго́ркавае |
узго́ркавыя (неадуш.)
узго́ркавых (адуш.) |
| Т. |
узго́ркавым |
узго́ркавай
узго́ркаваю |
узго́ркавым |
узго́ркавымі |
| М. |
узго́ркавым |
узго́ркавай |
узго́ркавым |
узго́ркавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
узго́ркавы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і узгорысты. Полькі раздолля ты дорыш жыццю, Край мой узгоркавы, край мой лясны! Гілевіч. Паходня .. углядаўся ў маляўнічы ўзгоркавы краявід, крануты першымі подыхамі восені. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лясны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да лесу, уласцівы яму. У лясным гушчары пануе спрадвечны змрок і цішыня. М. Ткачоў. Паглядае восень слёзна З засені лясной. Прыходзька. // Які жыве, расце ў лесе. Лясныя звяры. Лясныя кветкі. // Які знаходзіцца, размешчаны ў лесе. Лясная паляна. Лясное возера. □ Ішоў дзед Талаш не спяшаючыся, выбіраючы глухія лясныя сцежкі. Колас. // Багаты лесам; лясісты. Колькі раздолля ты дорыш жыццю, Край мой узгоркавы, край мой лясны! Гілевіч. // Прызначаны для работы ў лесе. Лясны плуг. Лясная сеялка.
2. Які мае адносіны да лесаводства: звязаны з лесаводствам і эксплуатацыяй лесу. Лясны экспарт. Лясныя матэрыялы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)