узвіва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. узвіва́ю узвіва́ем
2-я ас. узвіва́еш узвіва́еце
3-я ас. узвіва́е узвіва́юць
Прошлы час
м. узвіва́ў узвіва́лі
ж. узвіва́ла
н. узвіва́ла
Загадны лад
2-я ас. узвіва́й узвіва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час узвіва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узвіва́ць несов. навива́ть, нама́тывать; см. узві́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узвіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да уявіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узві́ць, узаўю́, узаўе́ш, узаўе́; узаўём, узаўяце́, узаўю́ць; узві́ў, -ві́ла, -ло́; узві́; узві́ты; зак., што.

1. Навіць, наматаць на што-н.

У. ніткі на вітушку.

2. Падняўшы, закружыць, закруціць.

Вецер узвіў шматкі паперы.

|| незак. узвіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узвіва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да узвіцца.

2. Зал. да узвіваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узвіва́цца несов.

1. навива́ться, нама́тываться;

2. (подниматься вверх) взвива́ться; взмётываться; см. узві́цца 1, 2;

3. страд. навива́ться, нама́тываться; см. узвіва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)