узвява́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
узвява́ю |
узвява́ем |
| 2-я ас. |
узвява́еш |
узвява́еце |
| 3-я ас. |
узвява́е |
узвява́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
узвява́ў |
узвява́лі |
| ж. |
узвява́ла |
| н. |
узвява́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
узвява́й |
узвява́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
узвява́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
узвява́ць несов., поэт. взма́хивать; взмётывать; см. узве́яць 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узвява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да узвеяць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
взвева́ть несов. узве́йваць, узвява́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узвява́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да узвеяцца.
2. Зал. да узвяваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)