узвы́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
узвы́ю |
узвы́ем |
| 2-я ас. |
узвы́еш |
узвы́еце |
| 3-я ас. |
узвы́е |
узвы́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
узвы́ў |
узвы́лі |
| ж. |
узвы́ла |
| н. |
узвы́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
узвы́й |
узвы́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
узвы́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
узвы́ць, ‑выю, ‑выеш, ‑вые; зак.
Разм. Нечакана завыць, пачаць выць (пра жывёл). / Пра плач, крык чалавека. [Малады чалавек] адпіхнуў Косцю набок. — Я цябе зараз!.. — узвыў Шмыг, узняў угору кулак. Мыслівец. / Пра вецер, матор і пад. Узвыла паветра пад гарачым свістам снарадаў. Лынькоў. Узвыў рухавік, і серабрысты знішчальнік камандзіра палка памчаўся на старт і з ходу пайшоў на ўзлёт. Алешка. // перан. Прыйсці ў стан адчаю, жаху. У павеце падпалена некалькі памешчыцкіх маёнткаў і асадніцкіх фальваркаў .. Памешчыкі .. узвылі. Дамагаліся ад стар[а]сты паслаць усе сілы, якія ёсць, на ратаванне маёнткаў. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узвыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да узвыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)