узвар’ява́ць гл. вар’яваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узвар’ява́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. узвар’ю́ю узвар’ю́ем
2-я ас. узвар’ю́еш узвар’ю́еце
3-я ас. узвар’ю́е узвар’ю́юць
Прошлы час
м. узвар’ява́ў узвар’ява́лі
ж. узвар’ява́ла
н. узвар’ява́ла
Загадны лад
2-я ас. узвар’ю́й узвар’ю́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час узвар’ява́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узвар’ява́ць, ‑р’юю, ‑р’юеш, ‑р’юе; зак., каго.

Вельмі ўсхваляваць, разгадваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вар’ява́ць, -р’ю́ю, -р’ю́еш, -р’ю́е; -р’ю́й; незак.

Раздражняць, злаваць, даводзіць да шаленства.

|| зак. узвар’ява́ць, -р’ю́ю, -р’ю́еш, -р’ю́е; -р’ю́й; -р’ява́ны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узвар’ява́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад узвар’яваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

взбеси́ть сов. узвар’ява́ць, прыве́сці ў шале́нства; (разозлить) узлава́ць, угняві́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)