узвадны́ гл. узвод².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узвадны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узвадны́ узвадна́я узвадно́е узвадны́я
Р. узвадно́га узвадно́й
узвадно́е		 узвадно́га узвадны́х
Д. узвадно́му узвадно́й узвадно́му узвадны́м
В. узвадны́ (неадуш.)
узвадно́га (адуш.)		 узвадну́ю узвадно́е узвадны́я (неадуш.)
узвадны́х (адуш.)
Т. узвадны́м узвадно́й
узвадно́ю		 узвадны́м узвадны́мі
М. узвадны́м узвадно́й узвадны́м узвадны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узвадны́ тех. взводно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узвадны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які мае адносіны да узвода ​2 (у 2 знач.). Узвадная спружына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узво́д², -а і -у, М -дзе, м.

1. -у, гл. узвесці.

2. -а, мн. -ы, -аў. Прыстасаванне ва ўдарным механізме зброі, якое дае магчымасць узвесці курок (спец.).

Курок на ўзводзе.

◊

На ўзводзе (разм.) —

1) у стане ап’янення;

2) у стане нервовага ўзбуджэння.

|| прым. узвадны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

взводно́й техн. узвадны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)