уду́мны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уду́мны |
уду́мная |
уду́мнае |
уду́мныя |
| Р. |
уду́мнага |
уду́мнай
уду́мнае |
уду́мнага |
уду́мных |
| Д. |
уду́мнаму |
уду́мнай |
уду́мнаму |
уду́мным |
| В. |
уду́мны (неадуш.)
уду́мнага (адуш.) |
уду́мную |
уду́мнае |
уду́мныя (неадуш.)
уду́мных (адуш.) |
| Т. |
уду́мным |
уду́мнай
уду́мнаю |
уду́мным |
уду́мнымі |
| М. |
уду́мным |
уду́мнай |
уду́мным |
уду́мных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уду́мны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і удумлівы (у 1 знач.). Удумныя адносіны Купалы да фальклору .. пачыналіся якраз з пераасэнсавання народна-песенных сюжэтаў і матываў. Лойка. / у паэт. ужыв. З Масквы, з Крамля хадою ўдумнай, Усенароднай, чалавечай, Праз поле, поплавы, буруны Ідзе, таварышы, камуна На свеце шчасце ўвекавечыць! Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)