удо́давыя

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. удо́давыя
Р. удо́давых
Д. удо́давым
В. удо́давых
Т. удо́давымі
М. удо́давых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

удо́давыя сущ., мн., зоол. удо́довые

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

удо́давы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. удо́давы удо́давая удо́давае удо́давыя
Р. удо́давага удо́давай
удо́давае		 удо́давага удо́давых
Д. удо́даваму удо́давай удо́даваму удо́давым
В. удо́давы (неадуш.)
удо́давага (адуш.)		 удо́давую удо́давае удо́давыя (неадуш.)
удо́давых (адуш.)
Т. удо́давым удо́давай
удо́даваю		 удо́давым удо́давымі
М. удо́давым удо́давай удо́давым удо́давых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

удо́довые мн., сущ., зоол. удо́давыя, -вых;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

удо́давы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ўдода, належыць яму.

2. у знач. наз. удо́давыя, ‑ых. Сямейства птушак, да якога належыць удод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)