уджа́лены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уджа́лены уджа́леная уджа́ленае уджа́леныя
Р. уджа́ленага уджа́ленай
уджа́ленае		 уджа́ленага уджа́леных
Д. уджа́ленаму уджа́ленай уджа́ленаму уджа́леным
В. уджа́лены (неадуш.)
уджа́ленага (адуш.)		 уджа́леную уджа́ленае уджа́леныя (неадуш.)
уджа́леных (адуш.)
Т. уджа́леным уджа́ленай
уджа́ленаю		 уджа́леным уджа́ленымі
М. уджа́леным уджа́ленай уджа́леным уджа́леных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уджа́лены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уджа́лены уджа́леная уджа́ленае уджа́леныя
Р. уджа́ленага уджа́ленай
уджа́ленае		 уджа́ленага уджа́леных
Д. уджа́ленаму уджа́ленай уджа́ленаму уджа́леным
В. уджа́лены (неадуш.)
уджа́ленага (адуш.)		 уджа́леную уджа́ленае уджа́леныя (неадуш.)
уджа́леных (адуш.)
Т. уджа́леным уджа́ленай
уджа́ленаю		 уджа́леным уджа́ленымі
М. уджа́леным уджа́ленай уджа́леным уджа́леных

Кароткая форма: уджа́лена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уджа́лены ужа́ленный; см. уджа́ліць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уджа́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад уджаліць.

•••

Як уджалены — вельмі рэзка, імкліва (падскочыць, падхапіцца і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ужа́ленный

1. уку́шаны; уджа́лены;

2. уко́латы; см. ужа́лить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ця́пнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.

Разм.

1. Аднакр. да цяпаць.

2. Хапіць зубамі; урваць (пра сабаку і пад.). Паслухмяны Кудлік ашчэрыў зубы, цяпнуў калючы клубок і ўмомант, як уджалены, адскочыў назад. Рылько. Наша ўвага была скіравана на тое, каб .. сабака ўпотайкі не цяпнуў нас за калошу. Сташэўскі. // Выпіць спіртнога. [Яраш:] — Трэба нам з табой, Кірыла, хоць спірту па мензурцы цяпнуць за Новы год. Шамякін.

3. Стукнуць, ударыць каго‑н. Цяпнуць па галаве.

•••

Цяпнуць гора — перажыць цяжкія нягоды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)