фі́на-у́гры

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. фі́на-у́гры
Р. фі́на-у́граў
Д. фі́на-у́грам
В. фі́на-у́граў
Т. фі́на-у́грамі
М. фі́на-у́грах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

у́гры мн., этнол. у́гры, род. у́граў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

финно-у́гры мн., этнол. фі́на-у́гры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уго́рский уго́рскі; см. у́гры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фі́на-у́гры, ‑аў.

Група народаў з блізкароднаснымі моўнымі рысамі, да якой належаць венгры, ханты, мансі, фіны, карэлы, эстонцы, саамі, комі і некаторыя іншыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)