угро́біць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
угро́блю |
угро́бім |
| 2-я ас. |
угро́біш |
угро́біце |
| 3-я ас. |
угро́біць |
угро́бяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
угро́біў |
угро́білі |
| ж. |
угро́біла |
| н. |
угро́біла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
угро́б |
угро́бце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
угро́біўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
угро́біць сов., разг.
1. (убить) угро́бить;
2. (вывести из строя) испо́ртить, угро́бить;
3. перен. (какое-л. дело) загуби́ть, угро́бить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
угро́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго-што.
Разм.
1. Груб. Забіць. — А ты чаго маўчыш — вызверыўся .. [Кашын] на Севу. — Табе напляваць, што мяне бэсцяць і ўгробіць збіраюцца! Карпаў.
2. Сапсаваць, вывесці з ужывання. [Ладуцька:] — Паўтаратонку ўгробілі, дык цяпер вазі іх,.. Хадкевіч.
3. перан. Загубіць, праваліць (якую‑н. справу і пад.). [Гаруноў:] — Дык што ж гэта ты, Андрэй Максімавіч, праваліў? Ты разумееш, якую ты прапанову ўгробіў? Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
угро́бить сов., груб., прост. угро́біць; (убить) забі́ць; (погубить) загубі́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)