уго́ртванне гл. угарнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уго́ртванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. уго́ртванне
Р. уго́ртвання
Д. уго́ртванню
В. уго́ртванне
Т. уго́ртваннем
М. уго́ртванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уго́ртванне ср.

1. загреба́ние;

2. (у што) завёртывание, обёртывание, обвёртывание (чем);

1, 2 см. уго́ртваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уго́ртванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. угортваць — угарнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угарну́ць, угарну́, уго́рнеш, уго́рне; угарні́; уго́рнуты; зак., каго-што ў што.

1. Горнучы, перамясціць куды-н.

У. жару ў печ.

2. Ухутаць у што-н., закрыўшы з усіх бакоў; увярцець, укруціць.

У. рэчы ў паперу.

У. дзіця ў коўдру.

|| незак. уго́ртваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. уго́ртванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)