угоре́ть​II сов. (уменьшиться при плавке) угарэ́ць; (уменьшиться при горении) надгарэ́ць, адгарэ́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угоре́ть​I сов.

1. (отравиться угаром) уча́дзець;

2. перен. (сойти с ума) прост. ашале́ць, звар’яце́ць; з глу́зду з’е́хаць, здурне́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уча́дзець сов. угоре́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угарэ́ць сов. (уменьшиться при горении, плавке) угоре́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вуга́рак ’лучына’ (Касп.). Запазычанне з рус. дыял. (пск., смал., наўг.) угарак ’агарак’ ад угореть ’паменшыцца ў выніку гарэння’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

угоре́лый

1. уст. уча́дзелы;

2. перен., разг. ашале́лы, шалёны, апанта́ны;

как угоре́лый як ашале́лы (шалёны, апанта́ны); см. угоре́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угоре́вший

1. які́ (што) уча́дзеў, уча́дзелы;

2. які́ (што) ашале́ў, які́ (што) звар’яце́ў; які́ (што) з’е́хаў з глу́зду, які́ (што) здурне́ў; ашале́лы, шалёны, апанта́ны; см. угоре́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)