угары́, прысл.

У вышыні (у паветры, у небе).

У. ціўкнуў верабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угары́

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
угары́ - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

угары́ нареч. вверху́; наверху́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угары́, прысл.

У вышыні (у паветры, у небе); проціл. унізе. Голасам моцы, ціха і важна Гром пракаціўся ўгары. Колас. Вялікі чырвоны месяц вісіць угары над лесам. Мурашка. Зоры сінія высока Зазвінелі ўгары. Броўка. Каляровыя шары пралятаюць угары, Як за птахам птах у вырай. А. Александровіч. // У верхняй частцы чаго‑н.; уверсе. Угары, недзе пад страхой, ціўкнуў спрасонку верабей. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вверху́ нареч. угары́, уве́рсе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уга́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. уга́р
Р. уга́ру
Д. уга́ру
В. уга́р
Т. уга́рам
М. уга́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

наверху́ нареч. наве́рсе; (вверху) угары́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угарэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. угару́ угары́м
2-я ас. угары́ш угарыце́
3-я ас. угары́ць угара́ць
Прошлы час
м. угарэ́ў угарэ́лі
ж. угарэ́ла
н. угарэ́ла
Загадны лад
2-я ас. угары́ угары́це
Дзеепрыслоўе
прош. час угарэ́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

віднава́та, безас. у знач. вык.

Не зусім цёмна, крыху відно. Угары было яшчэ віднавата. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́верху нареч., разг.

1. паве́рсе; (сверху) зве́рху; (вверху) угары́, уве́рсе;

2. перен. (поверхностно) павярхо́ўна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)